Desovjetiseer het onderwijs!

Stilaan beginnen de perverse effecten van de steeds verderschrijdende overheidsbemoeienis in de oprichting en bevolking van scholen ook bij het grote publiek duidelijk te worden.

We hadden al enkele jaren ouders die zich verplicht zagen nachten te kamperen voor schoolpoorten, nu ouders die zich verplicht zien door een gerechtsdeurwaarder te laten vaststellen dat ze proberen hun kinderen on line in te schrijven in scholen in hun buurt (of elders). We zien ook politiek correcte commentatoren die het probleem minimaliseren. We lezen vooral ook veel nonsens over de oorzaken van het schandaal en de remedies.

Nochtans zijn de oorzaken duidelijk; de remedies zijn iets minder eenvoudig vast te stellen maar ook niet zo moeilijk.

Het is toch niet moeilijk vast te stellen dat het onderwijsaanbod niet overeenstemt met de vraag. En dan kan de oplossing niet aan de vraagzijde liggen: dat houdt in dat men ofwel de kinderen deporteert ofwel de ouders een onderwijs door de strot duwt dat ze niet willen. Elk redelijk beleid zou dus zorgen dat het aanbod kan beantwoorden aan de vraag, en dat is heus niet zo moeilijk. Maar neen, onze politici en onderwijskundigen willen natuurlijk de ouders verplichten om het onderwijs te slikken dat zij vanuit hun ivoren toren het beste achten voor de "maatschappij", vanuit hun sovjetideaal van maatschappij, vanuit hun dirigistisch-multiculturalistische "gelijkekansen"-ideologie. Daar heeft het natuurlijk mee te maken, en niet met een tegenstelling tussen stad en platteland of welke andere ook.

Als er niet genoeg scholen zijn die beantwoorden aan de wensen van de ouders, dan heeft dat weliswaar meerdere oorzaken. Maar de eerste is dat onze ideologen en machthebbers weigeren scholen te laten inrichten volgens de wensen van de ouders.

Nochtans is de Grondwet op dit punt duidelijk: het onderwijs is vrij. En dat het onderwijs vrij is betekent in wezen dat eenieder het recht heeft om in groep scholen naar zijn keuze op te richten en in te richten en daarbij door de overheid niet te worden gediscrimineerd (ook niet financieel). Wat we vandaag zien is het product van een sluipende sovjetisering die plaatsvond onder het mom van de rechten van het individu. Toen er nog onderwijsvrijheid was kon de school zelf beslissen welke kinderen ze inschreef (en voor hoeveel ze dus subsidies kreeg) en konden de ouders zelf scholen oprichten. Toen mijn grootvader geen gepaste school vond voor zijn oudste dochter richtte hij er een op (het is vandaag de Sint-Bavohumaniora te Gent). Nu mag dat niet meer.

En de vrijheid van de school is door paars afgeschaft onder het mom van de vrije keuze van de ouders: de school mocht niemand meer weigeren, want alle ouders moesten hetzelfde "recht" hebben op de school van hun keuze. Met het belang van de inrichters van de school mocht geen rekening meer worden gehouden.

Zoals andere revoluties vreet ook die paarse haar eigen kinderen op. De keuzevrijheid van de ouders is intussen bedrog. Nadat men de vrijheid van de schoolinrichters (en dus van verenigingen van ouders) heeft afgeschaft heeft Vandenbroucke onder het mom van gelijke kansen nu ook de vrijheid van de individuele ouders vergokt.

We zijn met 50 jaar vertraging overgegaan op de politiek die in de VS vanaf de jaren '60 werd geprobeerd en faliekant is afgelopen: desegregation busing. Kinderen werden verplicht verspreid over scholen kriskras doorheen stad en agglomeratie om in alle scholen de ideologische gewenste "gemengde " samenstelling te bekomen, en werden dus geforceerd "gebust". De gevolgen van dat Amerikaanse GOK-beleid waren rampzalig: de "witte vlucht" uit de steden - of minstens uit het publiek onderwijs- nam enorme proporties aan. In steden zoals Detroit en Boston was er na 20 jaar nog nauwelijks een blank kind te vinden in het openbaar onderwijs. De blanke bevolking heeft Detroit omzeggens geheel verlaten, de stad verloor de helft van haar inwoners. In plaats van enkele getto's werd de hele stad één getto. Forced busing heeft de raciale spanningen enkel maar doen toenemen, net als de afkeer van het openbaar onderwijs. Is het dat wat men bij ons wil bereiken?

Nochtans is er een perfecte oplossing: de schoolvoucher. Stop met het financieren van de scholen, financier de ouders. Geef elke ouder een schoolcheque die enkel voor onderijs mag worden gebruikt en laat de ouders daarmee scholen betalen en desnoods oprichten. Een budgettair probleem kan dit nauwelijks zijn: de Gemeenschappen krijgen immers volgens de Financieringswet voor het onderwijs een bedrag per kind. Zet dat om in een cheque aan de ouders. En geeft desnoods een hogere cheque voor kinderen met speciale noden (handicap e.d.), maar dan wel op basis van individuele criteria en niet wegens het louter behoren tot een of andere groep. Dan pas zullen er echt gelijke kansen zijn. Maar de politici en ideologen moeten daarvoor wel ruim macht afstaan aan de burger. En daar ligt de wortel van het probleem...