Net terug van een mooie vakantie in Noorwegen. En dat in het eeuwfeest van de onafhankelijkheid (1905). Het deed me terugdenken aan die Noor die in Brussel woonde en me vertelde niet te begrijpen waarom de Vlamingen onafhankelijkheid wilden, ze waren toch maar met 6 miljoen, zo'n klein land had toch geen zin. Toen ik hem vroeg of hij het dan met mij eens was dat de Noorse onafhankelijkheid van 1905 een vergissing was en ze best terug een deel van Zweden zouden worden, was het rap gedaan met zijn argumentatie ... Nu goed, terug naar Noorwegen dus. Om veel van het eeuwfeest mee te maken was een weekje natuurlijk te kort, en bovendien ben ik enkel aan de Westkust geweest en niet in Oslo. Maar het was goed om toch die week door te brengen in een van de weinige landen in Europa die toch enig democratisch gehalte hebben, naast Zwitserland en Denemarken.
Vorig jaar waren we op 1 augustus aan het Vierwoudenstedenmeer in Zwitserland en konden er genieten van de nationale feestdag (herinnering aan het sluiten van de confederatie op 1 augustus 1291; in werkelijkheid is die ouder, maar dateert de oudst bewaarde akte van die datum). Overal werden speldjes verkocht met een flikkerend Zwitsers vlaggetje; mijn jongste twee kinderen moesten er natuurlijk ook ééntje hebben.
Wat zowel in Zwitserland als in Noorwegen opvalt is hoeveel private woningen een vlaggenmast hebben met de nationale vlag. Niet dat vrijwillige bevlagging door de gewone burgers noodzakelijkerwijze bewijst dat het land een democratie is, maar de kans is groot, en in ieder geval ken ik geen land dat vooral vanuit het volk is opgebouwd waar niét op grote schaal gevlagd wordt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten