Tijdens een toespraak in het Europees Parlement in Brussel op woensdag 31 mei heeft Guy Verhofstadt dat de geschiedenis maar één richting kent, en dat de enig juiste richting voor Europa die is van een steeds verdere politieke unie (de Engelse tekst van de op internet te vinden toespraak stelt: "The direction of history is unequivocal, de nederlandse tekst: "De richting van de geschiedenis is éénduidig").
Dat de geschiedenis maar één richting kent is een typisch politiek correcte gedachte, op het randje van het totalitaire. De geschiedenis leert dat geenszins. De geschiedenis bewijst juist dat de slinger regelmatig eens in de andere richting slaat, dat er tijden zijn van federalisering en van defederalisering, van globalisering en van regionalisering, en méér nog, dat de geschiedenis heel vaak tegelijkertijd in meerdere richtingen gaat. Maar zoals Schopenhauer reeds zei, als er één ding uit de geschiedenis te leren valt, dan is het dat de mensen uit de geschiedenis zelden iets leren.
Verhofstadt is natuurlijk een aanhanger van de "Grand March" zoals Milan Kundera die beschreef in zijn L'insoutenable légèreté de l'être (De ondraaglijke lichtheid van het bestaan, in de Engelse vertaling The Unbearable Lightness of Being, Part VI: “The Grand March”): "The Grand March is the splendid march on the road to brotherhood, equality, justice, happiness; it goes on and on, obstacles notwithstanding, for obstacles there must be if the march is to be the Grand March."
Kundera noemde deze idee reeds "leftist kitsch", linkse kitsch, en dat is het ook. En de grote amerikaanse politieke wijsgeer Michael Walzer voegde eraan toe:
“There is nothing to gain from the merger, for the chief value of all this marching lies in the particular experience of the marchers. There is no reason to think that they are all heading in the same direction. The claim that they must be heading in the same direction, that there is only one direction in which good-hearted (or ideologically correct) men and women can possibly march is an example – so writes the Czech novelist Milan Kundera of leftist kitsch.” (M. WALZER, Thick and thin, pp. 8-9).
Of nog: "What makes a leftist a leftist is not this or that theory but his ability to integrate any theory into the kitsch called the Grand March." (Kundera, 257; dank aan de interessante bijdrage van Professor Jolanta W. Wawrzycka, Betrayal as a Flight from Kitsch in Milan Kundera's The Unbearable Lightness of Being). En dat Verhofstadt de laatste jaren ongeveer "any theory" heeft proberen te integreren in zijn voluntaristische mars vooruit, weten we ondertussen natuurlijk wel.
Neen, mijnheer Verhofstadt, er zijn volkeren die de richting van een politieke Unie kiezen, maar er zijn vele volkeren in Europa die dat niet willen. Als ze tenminste ooit de kans krijgen om hun mening te geven natuurlijk. Aan de door U bestuurde (nou ja) volkeren weigert U die kans te geven, tegen uw eigen mooie principes in. Want het volk mag natuurlijk maar zijn mening geven als op voorhand vaststaat dat ze de "correcte" mening zullen geven.
woensdag, mei 31, 2006
vrijdag, mei 26, 2006
Vuile wijven ! Vuile democraten ! Vuile hetero's - Een leerling van Marcuse als grootinquisiteur.
In Laatste Nieuws van 19 mei zegt grootinquisiteur Jozef de Witte (voor de buitenlanders die de Belgische wantoestanden nog niet kennen: de voorzitter van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding) in reactie op een klacht wegens discriminatie dat leden van een meerderheid mogen worden gediscrimineerd.
Het artikel:
Hetero Jan Van Gucht (53) uit het West-Vlaamse Rekkem heeft een klacht ingediend wegens discriminatie bij de politie van Menen, tegen het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. «Wegens hun postkaartcampagne met slogan 'vuile hetero'», aldus Van Gucht.
«Ik ben hetero, ik heb dat niet gekozen, ik ben zo geboren en wil daar bijgevolg niet voor uitgemaakt worden. Deze campagne zet aan tot nog meer onbegrip tussen beide groepen. Waar gaat het heen als een antidiscriminatiecentrum, dat ik tot vandaag respecteerde voor het vele goede werk, met zulke 'grapjes' begint», zegt Van Gucht die prompt een klacht indiende.
Jozef De Witte, voorzitter van het Centrum, moet een beetje lachen om de klacht. «Ik meen te mogen zeggen dat ik hier enkele experts in dienst heb die weten wat discriminatie is. Stigmatiseren van een meerderheid hoort daar niet echt bij. Discriminatie is iets dat per definitie een minderheid overkomt.»
Nu ben ik van de juridische kennis van de Heer De Witte tot op heden nog niet onder de indruk gekomen. Het is niet de eerste keer dat De Witte zonder schroom juridische dwaasheden verkondigt. Hij kan zich dat natuurlijk permitteren omdat het aantal goede juristen die iets te zeggen hebben en ook durven zeggen in dit land dun gezaaid is, en degene die aan de tafels van de macht meeëten in plaats van die van de gerechtigheid te dekken de bescherming van de rechtsstaat vaak niet al te nauw nemen. Van "Rule of law, not of men" blijft er in België niet veel meer over.
De beginselen van de rechtsstaat zijn daarbij wel de laatste bekommernis voor De Witte. Hij behoort tot de school van de vakbondslui à la Theo Rombouts ("'Gelijkheidsbeginsel boven vrije meningsuiting'", De Tijd van 27 april 2004) die het opleggen van gelijkheid voorrang geven op de grondwettelijke vrijheid van meningsuiting, vereniging e.d. Uit een uitspraak in het incident-Feryn blijkt dat De Witte de racismewet trouwens ten onrechte een grondwettelijke status geeft - terwijl het juist een gedeeltelijk ongrondwettige wet is (zie http://lvb.net/item/2421: " in een interview met Mathias Danneels en Helena Wilmet in Het Nieuwsblad van 25 februari 2006. Zegt De Witte over Pascal Feryn, de ondernemer die geen allochtone werknemers naar zijn klanten wil sturen: "We hebben hem enkel gevraagd om de grondwet na te leven. Niemand, maar dan ook niemand kan en mag discrimineren op basis van cultuur, huidskleur of religie.").
Maar laat ons even De Witte's jongste uitspraak toetsen. Stigmatiseren van een meerderheid mag dus wel. Ik kan me daar dadelijk wat bij voorstellen. Vrouwen zijn een meerderheid in dit land; die mogen dus volop gediscrimineerd worden, en beledigd net als hetero's. De kiezers van de zelfbenoemde democratische partijen zijn ook een meerderheid; zIj mogen dus gestigmatiseerd worden, die van het Vlaams Belang daarentegen niet. En het zal voor sommigen een opluchting dan wel een ontgoocheling zijn om te vernemen dat de ongelijke behandeling van zwarten onder de apartheid in Zuid-Afrika geen discriminatie was, omdat de zwarten er een meerderheid waren (en zijn). In Brussel zijn sinds kort de Marokkanen in groteren getale dan de Vlamingen. vanaf nu mogen de Vlamingen dus de Marokkanen stigmatiseren in plaats van omgekeerd. En beiden mogen ze vanzelfsprekend haat zaaien tegen de "autochtone" Franstalige Brusselaars, die vooralsnog nog steeds de meerderheid vormen. Of wacht: in Brussel-stad zouden er sinds dit jaar meer allochtonen wonen dan autochtonen. Dat opent natuurlijk perspectieven waarop De Witte allicht niet doelde.
De droevige werkelijkheid is dat deze grootinquisiteur een leerling is van Herbert Marcuse, die de jeugd destijds vergiftigde met zijn idee van partijdige tolerantie: de tegenstanders moeten tot tolerantie verplicht worden, maar zelf mogen we jegens hen intolerant zijn. Er zijn immers "correcte" opvattingen die de voorrang moeten krijgen en "incorrecte" die met alle middelen mogen worden bestreden. Een onpartijdige tolerantie (non-partisan tolerance) hield volgens Marcuse namelijk in dat men de gevestigde waarden en normen intact laat, zodat het volgens hem om repressieve tolerantie ging (H. MARCUSE, Repressive tolerance, 1965, nadien opgenomen in: Robert Paul Wolff, Barrington Moore, jr., and Herbert Marcuse, A Critique of Pure Tolerance, Beacon Press, Boston 1969, pp. 95-137; tekst op http://www.marcuse.org/herbert/pubs/60spubs/65repressivetolerance.htm). Hij aanvaardde alleen een partisan tolerance, die zou zijn "intolerant toward the protagonists of the repressive status quo", of nog "intolerance against movements from the Right, and toleration of movements from the Left". Voor kritiek, zie o.m. A.C. KORS & H.A. SILVERGLATE, "Codes of Silence. Who's silencing free speech on campus - and why", Reason, november 1998.
Dit sluit trouwens aan bij de hele filosofie achter antidiscriminatie- en antiracisme-ideologieën, filosofie die essentieel zelf discriminerend (en dus "racistisch" in de ruime daaraan meestal gegeven betekenis) is, zoals ik elders heb aangetoond (zie de uitgewerkte tekst van mijn Molinarilezing "De fundamenteelste vrijheid: de vrijheid om te discrimineren").
Het artikel:
Hetero Jan Van Gucht (53) uit het West-Vlaamse Rekkem heeft een klacht ingediend wegens discriminatie bij de politie van Menen, tegen het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. «Wegens hun postkaartcampagne met slogan 'vuile hetero'», aldus Van Gucht.
«Ik ben hetero, ik heb dat niet gekozen, ik ben zo geboren en wil daar bijgevolg niet voor uitgemaakt worden. Deze campagne zet aan tot nog meer onbegrip tussen beide groepen. Waar gaat het heen als een antidiscriminatiecentrum, dat ik tot vandaag respecteerde voor het vele goede werk, met zulke 'grapjes' begint», zegt Van Gucht die prompt een klacht indiende.
Jozef De Witte, voorzitter van het Centrum, moet een beetje lachen om de klacht. «Ik meen te mogen zeggen dat ik hier enkele experts in dienst heb die weten wat discriminatie is. Stigmatiseren van een meerderheid hoort daar niet echt bij. Discriminatie is iets dat per definitie een minderheid overkomt.»
Nu ben ik van de juridische kennis van de Heer De Witte tot op heden nog niet onder de indruk gekomen. Het is niet de eerste keer dat De Witte zonder schroom juridische dwaasheden verkondigt. Hij kan zich dat natuurlijk permitteren omdat het aantal goede juristen die iets te zeggen hebben en ook durven zeggen in dit land dun gezaaid is, en degene die aan de tafels van de macht meeëten in plaats van die van de gerechtigheid te dekken de bescherming van de rechtsstaat vaak niet al te nauw nemen. Van "Rule of law, not of men" blijft er in België niet veel meer over.
De beginselen van de rechtsstaat zijn daarbij wel de laatste bekommernis voor De Witte. Hij behoort tot de school van de vakbondslui à la Theo Rombouts ("'Gelijkheidsbeginsel boven vrije meningsuiting'", De Tijd van 27 april 2004) die het opleggen van gelijkheid voorrang geven op de grondwettelijke vrijheid van meningsuiting, vereniging e.d. Uit een uitspraak in het incident-Feryn blijkt dat De Witte de racismewet trouwens ten onrechte een grondwettelijke status geeft - terwijl het juist een gedeeltelijk ongrondwettige wet is (zie http://lvb.net/item/2421: " in een interview met Mathias Danneels en Helena Wilmet in Het Nieuwsblad van 25 februari 2006. Zegt De Witte over Pascal Feryn, de ondernemer die geen allochtone werknemers naar zijn klanten wil sturen: "We hebben hem enkel gevraagd om de grondwet na te leven. Niemand, maar dan ook niemand kan en mag discrimineren op basis van cultuur, huidskleur of religie.").
Maar laat ons even De Witte's jongste uitspraak toetsen. Stigmatiseren van een meerderheid mag dus wel. Ik kan me daar dadelijk wat bij voorstellen. Vrouwen zijn een meerderheid in dit land; die mogen dus volop gediscrimineerd worden, en beledigd net als hetero's. De kiezers van de zelfbenoemde democratische partijen zijn ook een meerderheid; zIj mogen dus gestigmatiseerd worden, die van het Vlaams Belang daarentegen niet. En het zal voor sommigen een opluchting dan wel een ontgoocheling zijn om te vernemen dat de ongelijke behandeling van zwarten onder de apartheid in Zuid-Afrika geen discriminatie was, omdat de zwarten er een meerderheid waren (en zijn). In Brussel zijn sinds kort de Marokkanen in groteren getale dan de Vlamingen. vanaf nu mogen de Vlamingen dus de Marokkanen stigmatiseren in plaats van omgekeerd. En beiden mogen ze vanzelfsprekend haat zaaien tegen de "autochtone" Franstalige Brusselaars, die vooralsnog nog steeds de meerderheid vormen. Of wacht: in Brussel-stad zouden er sinds dit jaar meer allochtonen wonen dan autochtonen. Dat opent natuurlijk perspectieven waarop De Witte allicht niet doelde.
De droevige werkelijkheid is dat deze grootinquisiteur een leerling is van Herbert Marcuse, die de jeugd destijds vergiftigde met zijn idee van partijdige tolerantie: de tegenstanders moeten tot tolerantie verplicht worden, maar zelf mogen we jegens hen intolerant zijn. Er zijn immers "correcte" opvattingen die de voorrang moeten krijgen en "incorrecte" die met alle middelen mogen worden bestreden. Een onpartijdige tolerantie (non-partisan tolerance) hield volgens Marcuse namelijk in dat men de gevestigde waarden en normen intact laat, zodat het volgens hem om repressieve tolerantie ging (H. MARCUSE, Repressive tolerance, 1965, nadien opgenomen in: Robert Paul Wolff, Barrington Moore, jr., and Herbert Marcuse, A Critique of Pure Tolerance, Beacon Press, Boston 1969, pp. 95-137; tekst op http://www.marcuse.org/herbert/pubs/60spubs/65repressivetolerance.htm). Hij aanvaardde alleen een partisan tolerance, die zou zijn "intolerant toward the protagonists of the repressive status quo", of nog "intolerance against movements from the Right, and toleration of movements from the Left". Voor kritiek, zie o.m. A.C. KORS & H.A. SILVERGLATE, "Codes of Silence. Who's silencing free speech on campus - and why", Reason, november 1998.
Dit sluit trouwens aan bij de hele filosofie achter antidiscriminatie- en antiracisme-ideologieën, filosofie die essentieel zelf discriminerend (en dus "racistisch" in de ruime daaraan meestal gegeven betekenis) is, zoals ik elders heb aangetoond (zie de uitgewerkte tekst van mijn Molinarilezing "De fundamenteelste vrijheid: de vrijheid om te discrimineren").
woensdag, mei 03, 2006
Sektenontwerp maakt imams strafbaar
In de Gazet van Antwerpen van 20 april 2006 verscheen dit artikel van John de Wit n.a.v. een interview met mij:
"Het ontwerp-Onkelinx op de sekten is veel te vaag. Een islamofobe rechter zou met dit voorontwerp imams in de gevangenis kunnen stoppen omdat ze minderjarigen hebben aangezet om vijf keer per dag hun rituele gebeden richting Mekka te zeggen." Dat zegt professor Rechtsvergelijking Matthias Storme (KU Leuven & UA,) in een commentaar op het ontwerp-Onkelinx.
De problematiek van de sekten is bekend. Via ingrijpende methodes organiseren ze een totale breuk tussen het sektelid en zijn vroegere omgeving om zo een volledige onderwerping aan de heilsleer van de sekte te bekomen. Die methodes kunnen rituele, bedwelmende mantragezangen zijn, maar ook uithongering of zelfs gras eten. Sommige sekten gebruiken hypnosetechnieken of lokken argeloze klanten via beroepsopleidingen. Ook zogenaamde gebedsgenezers zijn tegenwoordig erg in.
Minister van Justitie Laurette Onkelinx wilde er wat aan doen en ze heeft een voorontwerp van wet klaar om praktijken van sekten aan te pakken. Wat staat in haar ontwerp?
Wat wordt strafbaar?
Onkelinx wil 'het misbruik van iemands zwakke positie of onwetendheid' strafbaar maken.
Wie zit in een zwakke positie?
Minderjarigen, bejaarden, zieken, lichamelijk of geestelijk gehandicapten, illegalen, werklozen, zwangere vrouwen.
Welk misbruik?
'Om de persoon aan te zetten tot een handeling of juist om hem te stimuleren een bepaalde handeling niet te doen.'
Welke handeling?
'Iedere handeling die ernstige schade toebrengt aan zijn fysieke integriteit, zijn lichamelijke of geestelijke gezondheid of aan zijn vermogen.'
Welke straf?
Drie jaar en 137.000 euro boete.
Onkelinx geeft voorbeelden van praktijken die onder haar wet zouden vallen. Zo wijst ze op het afnemen van tests die de gebreken van het slachtoffer in de verf zetten en hem aanzetten om zich te verbeteren, zoals de sekte dat wil. Maar het kan gaan ook over 'plotse brutale methodes, zoals de vermindering van iemands kritische geest door hem tot repetitieve handelingen of gebeden te dwingen om zijn volledige gehoorzaamheid te bekomen'.
Vaag
Professor Matthias Storme ziet dit ontwerp niet zitten. "De definitie van de daden die de overtreder moet stellen, is veel te vaag. Uiteindelijk moet hij alleen maar zijn slachtoffer overtuigen om iets te doen of te laten. Zo evolueren we naar een strafrecht dat geen precieze gedragingen meer strafbaar stelt, maar vooral de intenties wil beteugelen, namelijk opzettelijk misbruik willen maken van iemands zwakte."
Volgens Storme kan het ontwerp in sommige gevallen tot erg terechte veroordelingen leiden, maar... "een ietwat islamofobe rechter zou perfect een imam die minderjarigen of werklozen aanzet tot de rituele gebeden die de moslims vijf keer per dag moeten opzeggen, kunnen straffen en zo de islam buiten de wet stellen. En dat kan toch niet de bedoeling zijn".
Maar Storme geeft toe dat het voorstel van Onkelinx al beter is dan dat van de VLD'ers Luc Willems (3-1277/1) en Hilde Vautmans. "Door dat voorstel zou een atheïstische rechter ook de katholieke godsdienst buiten de wet kunnen stellen en zelfs priesters in de gevangenis kunnen stoppen." Willems en Vautmans zetten maximum twee jaar cel voor "al wie door handelingen van psychologische dwang tegen een individu, diens goedgelovigheid uitbuit om hem te overtuigen van een denkbeeldige macht of van het zich voordoen van niet-bestaande gebeurtenissen".
Volgens Storme zou een atheïstische rechter dit niet alleen op de sekten kunnen toepassen, maar "op alle godsdiensten, het katholieke geloof inbegrepen".
De professor besluit: "Mentale gezondheid is een begrip dat te veel interpretatie toelaat. Ik vind dat iemand ervan overtuigen socialist te worden een ernstige aantasting van de mentale gezondheid inhoudt - maar dat is toch nog geen voldoende reden om dit met gevangenisstraf te bestraffen."
"Het ontwerp-Onkelinx op de sekten is veel te vaag. Een islamofobe rechter zou met dit voorontwerp imams in de gevangenis kunnen stoppen omdat ze minderjarigen hebben aangezet om vijf keer per dag hun rituele gebeden richting Mekka te zeggen." Dat zegt professor Rechtsvergelijking Matthias Storme (KU Leuven & UA,) in een commentaar op het ontwerp-Onkelinx.
De problematiek van de sekten is bekend. Via ingrijpende methodes organiseren ze een totale breuk tussen het sektelid en zijn vroegere omgeving om zo een volledige onderwerping aan de heilsleer van de sekte te bekomen. Die methodes kunnen rituele, bedwelmende mantragezangen zijn, maar ook uithongering of zelfs gras eten. Sommige sekten gebruiken hypnosetechnieken of lokken argeloze klanten via beroepsopleidingen. Ook zogenaamde gebedsgenezers zijn tegenwoordig erg in.
Minister van Justitie Laurette Onkelinx wilde er wat aan doen en ze heeft een voorontwerp van wet klaar om praktijken van sekten aan te pakken. Wat staat in haar ontwerp?
Wat wordt strafbaar?
Onkelinx wil 'het misbruik van iemands zwakke positie of onwetendheid' strafbaar maken.
Wie zit in een zwakke positie?
Minderjarigen, bejaarden, zieken, lichamelijk of geestelijk gehandicapten, illegalen, werklozen, zwangere vrouwen.
Welk misbruik?
'Om de persoon aan te zetten tot een handeling of juist om hem te stimuleren een bepaalde handeling niet te doen.'
Welke handeling?
'Iedere handeling die ernstige schade toebrengt aan zijn fysieke integriteit, zijn lichamelijke of geestelijke gezondheid of aan zijn vermogen.'
Welke straf?
Drie jaar en 137.000 euro boete.
Onkelinx geeft voorbeelden van praktijken die onder haar wet zouden vallen. Zo wijst ze op het afnemen van tests die de gebreken van het slachtoffer in de verf zetten en hem aanzetten om zich te verbeteren, zoals de sekte dat wil. Maar het kan gaan ook over 'plotse brutale methodes, zoals de vermindering van iemands kritische geest door hem tot repetitieve handelingen of gebeden te dwingen om zijn volledige gehoorzaamheid te bekomen'.
Vaag
Professor Matthias Storme ziet dit ontwerp niet zitten. "De definitie van de daden die de overtreder moet stellen, is veel te vaag. Uiteindelijk moet hij alleen maar zijn slachtoffer overtuigen om iets te doen of te laten. Zo evolueren we naar een strafrecht dat geen precieze gedragingen meer strafbaar stelt, maar vooral de intenties wil beteugelen, namelijk opzettelijk misbruik willen maken van iemands zwakte."
Volgens Storme kan het ontwerp in sommige gevallen tot erg terechte veroordelingen leiden, maar... "een ietwat islamofobe rechter zou perfect een imam die minderjarigen of werklozen aanzet tot de rituele gebeden die de moslims vijf keer per dag moeten opzeggen, kunnen straffen en zo de islam buiten de wet stellen. En dat kan toch niet de bedoeling zijn".
Maar Storme geeft toe dat het voorstel van Onkelinx al beter is dan dat van de VLD'ers Luc Willems (3-1277/1) en Hilde Vautmans. "Door dat voorstel zou een atheïstische rechter ook de katholieke godsdienst buiten de wet kunnen stellen en zelfs priesters in de gevangenis kunnen stoppen." Willems en Vautmans zetten maximum twee jaar cel voor "al wie door handelingen van psychologische dwang tegen een individu, diens goedgelovigheid uitbuit om hem te overtuigen van een denkbeeldige macht of van het zich voordoen van niet-bestaande gebeurtenissen".
Volgens Storme zou een atheïstische rechter dit niet alleen op de sekten kunnen toepassen, maar "op alle godsdiensten, het katholieke geloof inbegrepen".
De professor besluit: "Mentale gezondheid is een begrip dat te veel interpretatie toelaat. Ik vind dat iemand ervan overtuigen socialist te worden een ernstige aantasting van de mentale gezondheid inhoudt - maar dat is toch nog geen voldoende reden om dit met gevangenisstraf te bestraffen."
Bij de teloorgang van de Tijd
Vandaag zond ik deze lezersbrief:
Anders dan ik gevreesd had, is de invoering van het kleinere formaat geslaagd. Met de nieuwe lay-out kan ik leven, maar ik vind het minder duidelijk dan vroeger; de kleur leidt alleen maar af en maakt het minder leesbaar. Maar ik zal binnenkort toch afscheid nemen van de Tijd omwille van de verenging tot "zakenkrant". Of liever, de Tijd heeft van mij afscheid genomen omdat de nieuwe eigenaars de laatste algemene kwaliteitskrant van Vlaanderen hebben afgeschaft. Wellicht in de ijdele hoop meer lezers naar De Morgen te lokken. Alsof ik dat intellectueel oneerlijk pseudo-progressief product ooit in huis zou halen. Jammer, maar ik zal het houden bij buitenlandse kranten. Uit landen waar er nog kwaliteit is. Nederland bijvoorbeeld. Voor het Vlaamse nieuws zal het internet wel goed genoeg zijn. Een ontgoochelde
Matthias Storme, hoogleraar KULeuven en UA.
Anders dan ik gevreesd had, is de invoering van het kleinere formaat geslaagd. Met de nieuwe lay-out kan ik leven, maar ik vind het minder duidelijk dan vroeger; de kleur leidt alleen maar af en maakt het minder leesbaar. Maar ik zal binnenkort toch afscheid nemen van de Tijd omwille van de verenging tot "zakenkrant". Of liever, de Tijd heeft van mij afscheid genomen omdat de nieuwe eigenaars de laatste algemene kwaliteitskrant van Vlaanderen hebben afgeschaft. Wellicht in de ijdele hoop meer lezers naar De Morgen te lokken. Alsof ik dat intellectueel oneerlijk pseudo-progressief product ooit in huis zou halen. Jammer, maar ik zal het houden bij buitenlandse kranten. Uit landen waar er nog kwaliteit is. Nederland bijvoorbeeld. Voor het Vlaamse nieuws zal het internet wel goed genoeg zijn. Een ontgoochelde
Matthias Storme, hoogleraar KULeuven en UA.
Een grondwet voor Vlaanderen ?
Een echte grondwet is een gekwalificeerde vorm van antipolitiek
Sommige lezers zullen zich herinneren dat ik destijds met Hugo Portier in het Vlaams Parlement de petitie verdedigde om een Vlaamse grondwet op te stellen. Deze werd door de meerderheid verworpen omdat wij ons niet wilden houden aan de grenzen van de beperkte bevoegdheden die de Belgische grondwet aan de Vlaamse deelstaat gunt. Maar men beloofde wel om academici te laten onderzoeken wat wel mogelijk was.
Zij kwamen tot de correcte vaststelling dat de constitutionele autonomie van Vlaanderen onder de huidige Belgische grondwet zeer beperkt was en schreven een ontwerp van gronddecreet dat omvatte wat wél kon (in essentie zijn dat de bepalingen van alle "bijzondere decreten", d.i. decreten die met tweederde meerderheid moeten worden goedgekeurd).
Aangezien dit wat mager was, werd ook een handvest voorgesteld zonder grondwettelijke rang, waarin Vlaanderen beginselen zou vooropstellen voor de uitoefening van zijn bestaande wetgevende en andere bevoegdheden. Het was een genuanceerde tekst opgesteld door prof. Rimanque (UA), één van de weinige onafhankelijke constitutionalisten van ons land (d.w.z. die niet ook enige andere overheidsfunctie bekleedt dat het hoogleraarschap). Rimanque was zo wijs om dat niet de titel grondwet te geven (al zouden vele bepalingen ervan in een Vlaamse grondwet niet misstaan) omdat dit eigenlijk burgerbedrog zou zijn: een document zonder rechtelijk bindende waarde de naam geven van de hoogste rechtsnorm.
De politieke partijen hebben natuurlijk anders gehandeld: elk van hen heeft intussen die tekst geheel herschreven. De Batselier (2004) was dan nog zo bescheiden (tegen zijn natuur in) om het nog steeds een "handvest voor Vlaanderen" te noemen, maar kon het al niet laten het tegelijk een grondwet te noemen. De VLD verwierp dat terecht als te socialistisch en beperkte zich in eerste instantie tot haar versie van het genoemde gronddecreet, met een liberale preambule erbij, maar kon het al evenmin laten het over een grondwet te hebben. En het werd helemaal een "Vlaamse grondwet"bij onder meer CD&V/N-VA en Vlaams belang .... De partijen wensen elk hun tekst als een resolutie te laten goedkeuren door het Vlaams Parlement. Dit is om meerdere redenen een slecht idee. Ik geef U de twee die ik de belangrijkste vind.
Op de eerste plaats is het geen bewijs van Vlaamse zelfbevestiging, maar van onmacht om de titel grondwet te geven aan een document dat alleen maar een resolutie is, dus nog niet eens een wet. De grondwet zou de beginselen uitdrukken voor een behoorlijke wetgeving op de gebieden van Vlaamse bevoegdheid, de grenzen waarbinnen het Vlaams parlement zou moeten blijven, maar krijgt een rang lager dan welk decreet ook ! Dat het parlement er misschien zorg voor draagt om in zijn decreten die grondbeginselen te eerbiedigen in plaats van ze meermaals te verkrachten (denk bv. aan de Deurganckdokdecreten). Een parlement moet goede wetten maken en zich niet bezighouden met het stemmen van resoluties uit onmacht of onwil om haar wetgevende taak te vervullen.
De tweede reden heeft te maken met de vraag wat de essentiële inhoud is van een grondwet. Dat is m.i. de rule of law, de rechtsbescherming van de burger tegen de politiek en de overheid. Jammer genoeg denken velen dat dit best gebeurt door ronkende verklaringen van grote mensenrechten. Zij dwalen. Essentieel voor een rule of law zijn de concrete garanties en instituties die de fundamentele vrijheden waarborgen. Zo bv. is voor de vrijheid van meningsuiting in de praktijk de regel van artikel 25 van de Grondwet over de "getrapte" immuniteit (de verspreider is niet aansprakelijk als de drukker gekend, is, de drukker als de auteur gekend is) minstens zo belangrijk als het principe zelf. Die grondwettelijke garantie is in het Vlaams-Blok-arrest compleet overboord gegooid, ongestraft omdat het Hof van cassatie zijn voeten veegt aan de grondwet onder het mom van de voorrang van de mensenrechten.
Maar Vlaanderen heeft geen bevoegdheid inzake justitie en rechtsbescherming. Zo is het ontstellende gebrek aan bescherming van de burger door het nauwelijks nog functioneren van de Raad van State vooralsnog een federale aangelegenheid. Over wat het meest nodig is, vindt men dan ook in de ontwerpen nauwelijks een woord.
Onze politici willen eigenlijk geen echte grondwet; een echte grondwet houdt de inperking in van hun macht. De kern van een echte grondwet is een gekwalificeerde vorm van antipolitiek: ze moet waarborgen dat de politiek niet de overhand krijgt in de samenleving, dat er géén primaat van de politiek heerst, maar rule of law. Of met de woorden van de Amerikaanse opperrechter Antonin Scalia: een grondwet dient om ons te beschermen tegen de vandaag heersende opvattingen, niet om ze op te leggen. Het zal de lezer niet verbazen dat met name het socialistische ontwerp van grondwet precies het tegenovergestelde beoogt.
(Een kortere versie hiervan verscheen in Doorbraak mei 2006)
Sommige lezers zullen zich herinneren dat ik destijds met Hugo Portier in het Vlaams Parlement de petitie verdedigde om een Vlaamse grondwet op te stellen. Deze werd door de meerderheid verworpen omdat wij ons niet wilden houden aan de grenzen van de beperkte bevoegdheden die de Belgische grondwet aan de Vlaamse deelstaat gunt. Maar men beloofde wel om academici te laten onderzoeken wat wel mogelijk was.
Zij kwamen tot de correcte vaststelling dat de constitutionele autonomie van Vlaanderen onder de huidige Belgische grondwet zeer beperkt was en schreven een ontwerp van gronddecreet dat omvatte wat wél kon (in essentie zijn dat de bepalingen van alle "bijzondere decreten", d.i. decreten die met tweederde meerderheid moeten worden goedgekeurd).
Aangezien dit wat mager was, werd ook een handvest voorgesteld zonder grondwettelijke rang, waarin Vlaanderen beginselen zou vooropstellen voor de uitoefening van zijn bestaande wetgevende en andere bevoegdheden. Het was een genuanceerde tekst opgesteld door prof. Rimanque (UA), één van de weinige onafhankelijke constitutionalisten van ons land (d.w.z. die niet ook enige andere overheidsfunctie bekleedt dat het hoogleraarschap). Rimanque was zo wijs om dat niet de titel grondwet te geven (al zouden vele bepalingen ervan in een Vlaamse grondwet niet misstaan) omdat dit eigenlijk burgerbedrog zou zijn: een document zonder rechtelijk bindende waarde de naam geven van de hoogste rechtsnorm.
De politieke partijen hebben natuurlijk anders gehandeld: elk van hen heeft intussen die tekst geheel herschreven. De Batselier (2004) was dan nog zo bescheiden (tegen zijn natuur in) om het nog steeds een "handvest voor Vlaanderen" te noemen, maar kon het al niet laten het tegelijk een grondwet te noemen. De VLD verwierp dat terecht als te socialistisch en beperkte zich in eerste instantie tot haar versie van het genoemde gronddecreet, met een liberale preambule erbij, maar kon het al evenmin laten het over een grondwet te hebben. En het werd helemaal een "Vlaamse grondwet"bij onder meer CD&V/N-VA en Vlaams belang .... De partijen wensen elk hun tekst als een resolutie te laten goedkeuren door het Vlaams Parlement. Dit is om meerdere redenen een slecht idee. Ik geef U de twee die ik de belangrijkste vind.
Op de eerste plaats is het geen bewijs van Vlaamse zelfbevestiging, maar van onmacht om de titel grondwet te geven aan een document dat alleen maar een resolutie is, dus nog niet eens een wet. De grondwet zou de beginselen uitdrukken voor een behoorlijke wetgeving op de gebieden van Vlaamse bevoegdheid, de grenzen waarbinnen het Vlaams parlement zou moeten blijven, maar krijgt een rang lager dan welk decreet ook ! Dat het parlement er misschien zorg voor draagt om in zijn decreten die grondbeginselen te eerbiedigen in plaats van ze meermaals te verkrachten (denk bv. aan de Deurganckdokdecreten). Een parlement moet goede wetten maken en zich niet bezighouden met het stemmen van resoluties uit onmacht of onwil om haar wetgevende taak te vervullen.
De tweede reden heeft te maken met de vraag wat de essentiële inhoud is van een grondwet. Dat is m.i. de rule of law, de rechtsbescherming van de burger tegen de politiek en de overheid. Jammer genoeg denken velen dat dit best gebeurt door ronkende verklaringen van grote mensenrechten. Zij dwalen. Essentieel voor een rule of law zijn de concrete garanties en instituties die de fundamentele vrijheden waarborgen. Zo bv. is voor de vrijheid van meningsuiting in de praktijk de regel van artikel 25 van de Grondwet over de "getrapte" immuniteit (de verspreider is niet aansprakelijk als de drukker gekend, is, de drukker als de auteur gekend is) minstens zo belangrijk als het principe zelf. Die grondwettelijke garantie is in het Vlaams-Blok-arrest compleet overboord gegooid, ongestraft omdat het Hof van cassatie zijn voeten veegt aan de grondwet onder het mom van de voorrang van de mensenrechten.
Maar Vlaanderen heeft geen bevoegdheid inzake justitie en rechtsbescherming. Zo is het ontstellende gebrek aan bescherming van de burger door het nauwelijks nog functioneren van de Raad van State vooralsnog een federale aangelegenheid. Over wat het meest nodig is, vindt men dan ook in de ontwerpen nauwelijks een woord.
Onze politici willen eigenlijk geen echte grondwet; een echte grondwet houdt de inperking in van hun macht. De kern van een echte grondwet is een gekwalificeerde vorm van antipolitiek: ze moet waarborgen dat de politiek niet de overhand krijgt in de samenleving, dat er géén primaat van de politiek heerst, maar rule of law. Of met de woorden van de Amerikaanse opperrechter Antonin Scalia: een grondwet dient om ons te beschermen tegen de vandaag heersende opvattingen, niet om ze op te leggen. Het zal de lezer niet verbazen dat met name het socialistische ontwerp van grondwet precies het tegenovergestelde beoogt.
(Een kortere versie hiervan verscheen in Doorbraak mei 2006)
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
