In de Standaard van 12 september verdedigt de televisie-journalist die met een undercover-leugen en een verborgen camera een onthaalmoeder met nazi-sympathieën in haar huiskamer "pakte" zijn praktijken met een argument dat toch tot enige reflectie aanleiding mag geven. De apologie geschiedt bovendien anoniem, en daar heb ik ernstige bedenkingen bij, maar daar wil ik het nu even niet over hebben. Op de vraag "Zijn we nog veilig in onze eigen huiskamer" antwoordt hij:
"als bepaalde activiteiten in uw huiskamer gecontroleerd mogen en moeten worden door een derde partij, dan komen we stilaan in een ander verhaal terecht. (...) Van het moment dat het private en het publieke in elkaar overlopen, en de controlerende instantie het laat afweten, lijkt het me de plicht en de verantwoordelijkheid van de media om de gordijnen open te trekken".
De journalist in kwestie zegt impliciet dat de politieke overtuiging van een onthaalmoeder een element bij de erkenning van die onthaalmoeder moet zijn, of anders gezegd dat onthaalmoeders mogen worden gediscrimineerd op basis van politieke overtuiging. Waar die erkenning voor moet dienen, is namelijk de fiscale aftrekbaarheid van de aan die onthaalmoeder betaalde bijdragen. Het gaat dus om de vraag welke onthaalcontracten door de overheid al dan niet (indirect) gesubsidieerd worden. En die (indirecte) subsidiëring is het excuus waarmee de overheid zich dus zou mogen en moeten moeien met hetgeen in de huiskamer te zien is en gezegd wordt en in de plaats van de ouders zou mogen en moeten beslissen of de politieke overtuiging van de onthaalmoeder een bezwaar is tegen de opvang van hun peuter. Nog anders gezegd: ouders en onthaalmoeders die bij de peuteropvang een andere persoonlijke keuze maken dan diegene die de overheid goedkeurt, worden gesanctioneerd. Het perverse hieraan is dat door middel van reglementering van fiscale aftrekbaarheid stilaan alle aspecten van het private leven "publiek" worden, wat dan als excuus wordt gebruikt om "de gordijnen open te trekken" en de verborgen camera in die huiskamer te installeren.
Let wel: het is goed dat er een controlerende instantie is zoals Kind en gezin om na te gaan of die aspecten van het onthaal die de ouders legitiem verwachten ook in orde zijn. Ouders hebben inderdaad recht op informatie over de wijze waarop hun ukjes worden opgevangen. Maar wanneer zij geen bezwaar hebben tegen een Hitlerportret in de woonkamer, is het niet de taak van de overheid om dat financieel af te straffen en vormt dat geen excuus voor de media om de huiskamer te koloniseren onder het mom dat het hier niet meer om een private maar om een publieke aangelegenheid zou gaan.
Er zijn overigens vele ouders die de aanwezigheid van een bloedende Christus aan een kruis voor hun kinderen nog veel erger vinden (2). Met de hierboven bekritiseerde redenering kan men in een volgende stap onthaalmoeders weren in wiens woonkamer een kruis hangt en/of privaat getuigenis afleggen van een geloof dat voor onze verlichte journalisten allicht ook van gruwelijke achterlijkheid getuigt. Of onthaalmoeders in wiens huiskamer een Hebreeuwse Bijbel of een Koraan ligt, waarin ook wel massa's wreedheden worden verheerlijkt (let wel, beste lezer, de opvattingen die de dame in kwestie voor de verborgen camera ventileerde zijn overgeeflijk en ik wil ze niet zomaar reduceren tot een ander geloof, maar ik kan niet inzien dat dit voor de hier behandelde vraag een verschil maakt).
De kolonisering is natuurlijk nog een heel stuk groter inzake onderwijs. Daar worden de scholen immers rechtstreeks door de overheid gesubsidieerd en is alles tot in de details gereglementeerd. De essentie van de vrijheid van onderwijs bestaat evenwel daarin dat scholen en ouders dit onder elkaar dienen te beslissen. Die vrijheid kan maar hersteld worden door de rechtstreekse subsidiëring af te schaffen en de "schoolcheque" in te voeren. Dan is het aan de ouders om te bepalen welke scholen ze willen subsidiëren. Zoals het ook aan de ouders toekomt om te bepalen of een Hitlerportret in de huiskamer een reden is om een peuter daar weg te houden. En ja, voor mij zou het een reden zijn. Maar daarom is dat nog geen publieke aangelegenheid en dus ook geen excuus om de "gordijnen" open te trekken voor de verborgen camera.
(1) http://www.standaard.be/Krant/Tekst/Artikel.aspx?artikelId=O62F30A9
(2) Zie onder meer de actie van de antroposofische familie Seler tegen kruisbeelden in Beierse scholen, http://www.bfg-bayern.de/ethik/download/Kruzifixstreit_in_Bayern.doc, en een verdere actie van Duitse atheïsten op http://www.humanist.de/religion/kruzifix.html
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
3 opmerkingen:
De kolonisering van de huiskamer? Ligt aan de kolonisator en aan de huiskamer of ik dat goed of slecht vind. Ik ben in elk geval tegen de verhuiskamering van de publieke ruimte die Storme hier aanbeveelt.
Ik zou het dus liever omdraaien. We hebben in West-Europa de beste van alle werelden ooit, met veel lijden en moeite bevochten op onszelf in vele eeuwen. Die beste van all werelden is een complexe, humane, demokratische rechtsstaat die veel meer rechten op kinderen kan laten gelden dan ouders met korannen of Hitler-liefde. De ouders met een bijbel zijn nog de ongevaarlijkste, want het Christendom heeft een rationele en humane kern itt tot islam en nazisme. Het Christendom was voorts voorwaarde voor de Verlichting en is erdoor gewassen. Niettemin laat onze humane rechtsstaat het tot op zekere hoogte toe dat ouders hun kinderen hersenspoelen en misbruiken. Want als de terrorisering der kinderen niet al te evident is, laten we de ouder hun gang gaan, omdat we als staat anders al gauw zelf op het totalitaire vlak zitten. Toch kan je je in sommige gevallen afvragen of sommige huiskamer niet te weinig gekoloniseerd worden, of de humane rechtsstaat niet een beetje weinig achter sommige voordeuren komt. Maar dat doen we dus niet, “tolerant” als we zijn, vaak ten koste van vele kinderen. Maar wat we in elk geval niet zouden moeten toelaten is dat ouders clubjes vormen die dan weer scholen stichten waar hun kinderen volgens hun eigen speciale voorliefde gehersenspoeld worden. Dat doen we overigens wel door die subsidie aan het "speciaal onderwijs". Moet direct afgeschaft worden. Allemaal naar de Openbare School waar de waarden van de humane demokratische rechtsstaat uitgedragen worden en waar alle ideologieën, godsdiensten, sectes en gektes die de menselijke geschiedenis heeft opgeleverd zo wetenschappelijk mogelijk de revue passeren. Aldus scheppen wij burgers voor de humane, demokratische rechtsstaat. En alleen omdat we zelf als staat niet in totalitair vaarwater willen komen, laten we toe dat bepaalde ouders in hu vrije tijd hun kinderen hersenspoelen met, bijvoorbeeld, de islam, een politieke ideologie als, dixit Benno Barnard een “grote zwarte steen van mannelijke agressie, inktzwart obscurantisme en diepe achterlijkheid is, gericht tegen alles wat ons dierbaar is of zou moeten zijn”.
Martien Pennings (Kassander, Leo Sar)
Dag Martien, we zijn het niet helemaal eens, maar toch minder oneens dan je denkt. Maar dit stukje ging toch vooral over het opvangen van babytjes van minder dan 2 en een half jaar oud en daar denk ik dat jouw overwegingen toch niet volstaan. Op die leeftijd moet de rechtsstaat kinderen weliswaar beschermen tegen mishandeling, maar toch niet tegen indoctrinatie zou ik zeggen. Wat het onderwijs betreft is de zaak niet zo eenvoudig, dat klopt.
NVDA op 16 september: ik lees in de Standaard van vandaag ("Vrouw van Taouil geen onthaalmoeder meer")(http://www.standaard.be/Krant/Tekst/artikel.aspx?artikelId=VQ2F87GJ) dat Kind en gezin de erkenning als onthaalmoeder van de vrouw van imam Taouil zou hebben ingetrokken met als motief dat, nu haar echtgenoot volgens de Staatsveiligheid een salafist en wahabiet (en dus extremist) is er niet voldoende garantie bestaat voor de integriteit van de opgevangen kinderen. Wat de precieze feiten zijn, weet ik niet, maar dit lijkt me alvast niet aanvaardbaar als een voldoende motief om die erkenning (let wel: het gaat niet om onderwijs geven) in te trekken. Om dezelfde redenen als in mijn stukje hierboven uiteengezet.
Een reactie posten