De Chinese methode

Een zinnetje in een kleine opwelling van een intimus van de bevoegde Vlaamse Minister spreekt soms boekdelen. "In China staat zo'n brug er binnen het jaar", schrijft Luc van der Kelen op 31 maart in zijn tabloid over het feit dat er in Vlaanderen actiegroepen zijn die zich durven verzetten tegen "een infrastructuurwerk groot of klein". Vandaag in de Standaard staat een prachtige reactie van Tom Naegels ("In China stond ze er al") "Kijk, als Van der Kelen gelijk heeft, dan zeggen we het ook. In China, daar gaan de dingen vooruit. Willen ze daar een stuwdam? Dan zétten ze een stuwdam. Moet er daarvoor een hele stad verhuizen? Dan verhuist die hele stad. Ze gaan daar op een eigen manier om met kritische burgers, actiecomités of senior writers van de grootste krant van het land, die al twintig jaar lang elke dag in hun eentje verzet aantekenen tegen beslissingen van de overheid." Inderdaad. In China maken ze van je huis een nailhouse als je niet opkrast (zie http://en.wikipedia.org/wiki/Nail_house)

Kris Peeters voelde de nattigheid gisteren al. Bij de melding van de "beslissing" van de Vlaamse regering om het nieuwe voetbalstadion van Brugge te bouwen in de Zuidrand (Chartreuse-Loppem) verzekerde onze dorpsafbreker-president "Wij leven hier niet in China waar men een beslissing kan nemen en dan zeggen goed morgen beginnen we te bouwen bij wijze van spreken", "er zijn hier duidelijke procedures" "inspraak van al diegene die daarbij betrokken zijn" ...

Wel, in Brugge moet ik ze voorlopig misschien het voordeel van de twijfel geven; maar in Antwerpen zijn ze de Chinese methode al aan het voorbereiden. Of toch minstens de methode van de voldongen feiten: iets beslissen dat geen beslissing is en daarom ook niet aan rechterlijke controle kan worden onderworpen, om bij de "eigenlijke" juridisch bestaande beslissing te argumenteren dat het te laat is omdat alles al lang "beslist beleid"" is en men daar nu toch niet meer op kan terugkomen.

In Doel past men de Chinese methode overigens al enkele jaren met volle kracht toe: afbreken maar. Of daar nu nog mensen wonen of niet. En zelfs zonder dat er aan enig infrastructuurwerk groot of klein wordt gebouwd. Want het zou kunnen dat men ooit zou beslissen op de plaats van het dorp een dok te bouwen. Maar dat dit zuiver hypothetisch is mag ons toch niet beletten om vandaag iedereen weg te pesten en alles te vernielen, nietwaar ? De drieste vernieling dient er namelijk alleen toe om de burger te tonen wie de baas is. Zoals in China. Wie zo koppig is zijn huis niet te verkopen aan de "Maatschappij" moet het maar voelen wat het betekent de vernieling - euh pardon de "vooruitgang" - te willen tegenhouden. Ik zeg de "Maatschappij" want iedereen in het Waasland krimpt onmiddellijk in elkaar bij het horen van de naam van dat monster. "De maatschappij" is zoiets als "das Gericht" in Het proces van Kafka, of nog "Das Schloss". Nadat vader en zoon Deckers er al tientallen jaren het goed weer uitmaken weg van de camera's is er recent een gerecycleerde socialistische ex-volksvertegenwoordiger gepost die er een gezicht aan geeft. Meer dan van transparantie is dat een bewijs van hubris, van de zekerheid ongenaakbaar te zijn. De ambtenaren van de Vlaamse overheid schrijven in de vergunningen die ze afleveren gewoon de conclusies over van de advocaat van "De Maatschappij" (ik weet niet of die ooit in China geweest is, maar alvast wel in Rusland; daar kennen ze ook iets van mafiapraktijken). Dat zegt genoeg over de wijze waarop de Vlaamse overheid met de procedures voor vergunningen omgaat.
De toepassing van de Chinese methode kan men in foto's bekijken op onder meer http://www.doel2020.org/Documentatie/afbraak/afbraak_foto's_2009.htm. Intussen kan zelfs dat niet meer. Pottenkijkers worden geweerd. De Maatschappij heeft via steeds weer dezelfde advocaat intussen op eenzijdig verzoekschrift vol onwaarheden van de rechter een verbod gekregen om enige protestactie te houden of op enige wijze de afbraak te hinderen, zelfs maar de huizen te betreden.
Neen, hoor, bulldozers Peeters en Van Mechelen, we zijn hier niet in China hé. Op de internationale erfgoedconferentie vorige week werd op de slotzitting Doel vermeld als "worst case scenario" naast de afbraak van de historische binnenstad van Bakoe in Azerbeidjan. 't is maar dat jullie weten hoe diep je gezakt bent.