Lees, Jozef de Witte, er staat (niet) wat er staat

In De Morgen van 19 januari verscheen er weer (1) een staaltje van de "creatieve" lezing van de Grondwet door Jozef de Witte, dat aantoont hoe bekwaam onze grootinquisiteur met het recht om kan gaan.

In zijn opiniestuk Beschermd of vogelvrij? schrijft hij over het feit dat krachtens de wet op het Slachtofferfonds een vreemdeling zonder legaal verblijf, die recht heeft op schadevergoeding van de aansprakelijke dader, niet daarnaast ook de tussenkomst van dat Fonds kan vragen, dat het gaat om een grondrecht en dat dus de wet kan worden getoetst aan de grondwet. Nadat de auteur correct art. 191 van de Grondwet citeert : "”Iedere vreemdeling die zich op het grondgebied van België bevindt, geniet de bescherming verleend aan personen en aan goederen, behoudens de bij de wet gestelde uitzonderingen” - wordt de hoofdvogel afgeschoten "De wettelijke regeling van het slachtofferfonds is in elk geval in tegenspraak met het principe van artikel (191) van de grondwet". A zo ? De grondwet zegt juist dat ten aanzien van vreemdelingen de wet precies wel uitzonderingen mag maken. Er staat wel degelijk, mijnheer de Witte, "behoudens de bij de wet gestelde uitzonderingen". Een wet die dat doet , kan dus onmogelijk in strijd zijn met dat principe van de grondwet.

Verder is het natuurlijk nog de vraag of het beroep op een Slachtofferfonds een grondrecht is. Waarom zou dat ? Het gaat hier niet om het recht op schadevergoeding door de dader, de aansprakelijke persoon. Dat kan men misschien nog een grondrecht noemen. Maar een grondrecht voor alle slachtoffers van lichamelijke schade om zich tegen de overheid (dus de belastingbetaler) te keren omdat de dader insolvabel is ? Men moet wel grondig communist zijn om dat een grondrecht te noemen.

(1) Voor een eerder staaltje, zie http://vlaamseconservatieven.blogspot.com/2006/05/vuile-wijven-vuile-democraten-vuile.html

Aanvulling vanwege de N-VA
"De Commissie voor Financiële Hulp aan Slachtoffers kwam de laatste tijd in een slecht daglicht door het negatieve advies over een financiële tegemoetkoming in de zaak Oulematou. De 25-jarige wet werd nooit uitgebreid tot "alle slachtoffers" van gewelddaden. Een bewuste keuze, die het Grondwettelijk Hof niet strijdig achtte met de Grondwet. N-VA-Kamerlid Els De Rammelaere pleit ervoor om deze wet niet aan te passen. Er zijn ook tal van Belgische slachtoffers die omwille van de uitsluitinggronden geen tegemoetkoming krijgen. In de zaak Oulematou zijn er zelfs 2 uitsluitinggronden: het illegale verblijf in ons land en de subsidiariteit van de tegemoetkoming. De familie kan immers beroep doen op de arbeidsongevallenverzekering. De feiten zijn verschrikkelijk en vallen niet goed te praten. Maar deze zaak legt veeleer het probleem van de "illegaliteit" en het hypocriete gedoogbeleid ter zake bloot. Een duidelijk en strikt optreden, had veel leed kunnen voorkomen."